Νικέλιο (Ni) προσδίδει ολκιμότητα και αυξάνει τη δυσθραυστότητα των χαλύβων, ενώ προκαλεί μείωση της θερμοκρασίας μεταβάσεως από την όλκιμη στην ψαθυρή συμπεριφορά θραύσεως. Σε περιεκτικότητα μεγαλύτερη του 7% σταθεροποιεί την ωστενιτική δομή σε θερμοκρασία δωματίου αποτελώντας ένα σημαντικό στοιχείο των ανοξείδωτων χαλύβων. Το νικέλιο συμβάλλει επίσης στη γενικότερη αντοχή στη διάβρωση.

Άνθρακας (C) αποτελεί το σημαντικότερο στοιχείο στους χάλυβες συμβάλλοντας σημαντικά στην ισχυροποίησή τους. Με την αύξηση της περιεκτικότητας σε άνθρακα αυξάνονται η σκληρότητα, η αντοχή και η εμβαπτότητα, ενώ μειώνονται η ολκιμότητα, η δυσθραυστότητα και η συγκολλησιμότητα.

Άζωτο (N) αυξάνει τη σκληρότητα και την αντοχή, ενώ παράλληλα μειώνει την ολκιμότητα. Πιο συγκεκριμένα, αυξάνει τις μηχανικές ιδιότητες των ωστενιτικών και των διφασικών (duplex) ανοξείδωτων χαλύβων, βελτιώνοντας ταυτόχρονα την αντοχή τους στη μικροδιάβρωση και τη διάβρωση κοιλοτήτων.

Μαγγάνιο (Mn) συναντάται σε όλους τους χάλυβες σε περιεκτικότητες πάνω από 0,2% και προστίθεται κυρίως για αποθείωση αφού σχηματίζει τα σουλφίδια MnS. Ο σχηματισμός αυτών των σουλφιδίων ευνοεί την κατεργασιμότητα και τη συγκολλησιμότητα του χάλυβα. Βελτιώνει τη συμπεριφορά του χάλυβα στην κατεργασία εν θερμό (έλαση και σφυρηλάτηση) και δύναται να αντικαταστήσει ως ένα σημείο (max 15%) το νικέλιο στους ωστενιτικούς ανοξείδωτους χάλυβες.

Χαλκός (Cu) αυξάνει την αντοχή στη διάβρωση από θειικό οξύ.

Ουδέτερα στοιχεία
Θείο (S) και Φώσφορος (P) αποτελούν ανεπιθύμητες ακαθαρσίες. Επιδρούν μειώνοντας την ολκιμότητα, τη δυσθραυστότητα, τη συγκολλησιμότητα και την αντοχή σε κρούση. Επιπλέον, μειώνουν την αντοχή στη διάβρωση και αυξάνουν την τάση ρωγμάτωσης του χάλυβα.