Η γενικότερη αντίληψη για τους ανοξείδωτους χάλυβες διακατέχεται από μερικές λανθασμένες παραδοχές που οφείλονται βέβαια στην άγνοια που επικρατεί. Μία λανθασμένη αντίληψη είναι πως ο ανοξείδωτος χάλυβας δεν περιέχει σίδηρο, όταν αυτό είναι το βασικό συστατικό του (περίπου 70 %). Μία άλλη λανθασμένη αντίληψη είναι αυτή που θεωρεί το ανοξείδωτο (ως συνήθως το 304) ως λύση έναντι οποιασδήποτε μορφής διάβρωσης, και επομένως όταν παρουσιάζει πρόβλημα το μέταλλο, τότε το κατηγορούμε πως δεν είναι σωστό ανοξείδωτο. Είδαμε όμως παραπάνω πως έχουμε τη δυνατότητα επιλογής από μια πληθώρα διαφορετικών τύπων ανοξείδωτου χάλυβα. Αυτό που οφείλουμε να πράξουμε είναι η μελέτη και κατανόηση των συνθηκών εφαρμογής και λειτουργίας του υλικού και η συνεννόηση με έναν αξιόπιστο προμηθευτή. Όπως βέβαια οφείλει ο τελικός χρήστης να αποφασίσει ποια είναι η αποδεκτή γι’ αυτόν σχέση μεταξύ κόστους υλικού και χρόνου ζωής του (υπάρχουν «αθάνατοι» τύποι που όμως κοστίζουν ακριβά). Ύψιστης σημασίας, όσον αφορά τη διατήρηση του ανοξείδωτου χάλυβα σε άρτια κατάσταση, είναι ο τακτικός καθαρισμός του όπως βέβαια και ο χημικός καθαρισμός (pickling/passivation) Χημικός καθαρισμός με αυτόν τον όρο αναφερόμαστε στη διαδικασία του καθαρισμού με οξύ και στη διαδικασία της παθητικοποίησης που έπεται αυτής του καθαρισμού. Ο καθαρισμός με οξύ (pickling) συμβάλει στην απομάκρυνση ενός λεπτού στρώματος μετάλλου από την επιφάνεια του ανοξείδωτου χάλυβα. Μίγματα νιτρικού και υδροφθορικού οξέως είναι αυτά που συνήθως χρησιμοποιούνται για τον καθαρισμό των ανοξείδωτων χαλύβων. Η παθητικοποίηση (passivation) είναι μια διαδικασία που λαμβάνει χώρα φυσικά στην επιφάνεια του ανοξείδωτου χάλυβα, ενδέχεται όμως να υπάρξουν συνθήκες όπου είναι απαραίτητο να την ενισχύσουμε με τη χρήση οξειδωτικών οξέων. Διαλύματα νιτρικού ή κιτρικού οξέως χρησιμοποιούνται για την παθητικοποίηση ανοξείδωτων επιφανειών. Στις περιπτώσεις που η επιφάνεια του μετάλλου έχει υπολείμματα γράσου, λαδιού ή άλλων ανόργανων ουσιών, τότε η απομάκρυνσή τους επιβάλλεται να προηγείται της εφαρμογής των οξέων για τον καθαρισμό και την παθητικοποίηση. Τα προαναφερθέντα ισχύουν για όλους τους τύπους ανοξείδωτου χάλυβα. με την ολοκλήρωση της κατασκευής.

Τέλος, μια πολύ διαδεδομένη αλλά λανθασμένη αντίληψη που επικρατεί, είναι πως οι τύποι που μαγνητίζονται (φερριτικοί και διφασικοί) δεν είναι ανοξείδωτοι χάλυβες. Αποδείξαμε νωρίτερα πως η αντοχή στη διάβρωση είναι αποτέλεσμα χημείας (περιεκτικότητα κραματικών στοιχείων του κάθε τύπου) ενώ ο μαγνητισμός είναι αποτέλεσμα της ατομικής δομής του χάλυβα (φερρίτης ή ωστενίτης). Επίσης έγινε αναφορά παραπάνω στον αριθμό PRE που χρησιμοποιείται για να δηλώσει την αντοχή του κάθε τύπου στη μικροδιάβρωση. Μελετώντας το PRE τόσο μαγνητικών όσο και μη μαγνητικών τύπων, εύκολα διαπιστώνουμε πως υπάρχουν μαγνητικοί ανοξείδωτοι χάλυβες με υψηλότερη αντοχή από μη μαγνητικούς. Παρακάτω παρατίθεται πίνακας με το PRE των δημοφιλέστερων τύπων.

Typical chemical composition, % by wt.

AISI	EN	Cr	Ni	Mo	N	others	PRE
ferritic	stainless steels					-
430	1.4016	16,5	-	-	-		17
441	1.4509	18	-	-	-	Nb, Ti	18
444	1.4521	17,8	-	2.1	0.01	Ti	25
austenitic	stainless steels
304L	1.4307	18,1	8.1	-	-	-	18
316L	1.4404	17,2	10.1	2.1	-	-	24
904L	1.4539	20	25	4.3	-	1.5 Cu	34
duplex	stainless steels
S32101	1.4162	21,5	1.5	0.3	0.22	5Mn	26
S32304	1.4362	23	4.8	0.3	0.10	-	26
S32205	1.4462	22	5.7	3.1	0.17	-	35

PRE = % Cr + 3.3 x % Mo + 16 x % N
13.


14.

Καταλήγοντας, αναφέρουμε επιγραμματικά τα βασικά πλεονεκτήματα του ανοξείδωτου χάλυβα σε σχέση με τους κοινούς χάλυβες.

Η αντοχή στη διάβρωση
Η αρχιτεκτονική αισθητική του υπεροχή
Η αντοχή σε υψηλές θερμοκρασίες
Το χαμηλό κόστος συντήρησης
Η δυνατότητα πλήρους ανακύκλωσης
Η ευκολία κατεργασίας
Η βιολογική του ουδετερότητα